ادبیات

ادبیات

آموزشی
ادبیات

ادبیات

آموزشی

جهانی

ما در جهان دو نوع حالت داریم:


حال به نظر شما کدام درست است؟

ما را با نظراتتان درجریان بگذارید.

پروفسور حسابی

پروفسور حسابی:

22 سال درس دادم؛


1- هیچگاه لیست حضور و غیاب نداشتم. (چون کلاس باید اینقدر جذاب باشد که بدون حضور و غیاب شاگردت به کلاس بیاید)


2- هیچگاه سعی نکردم کلاسم را غمگین و افسرده نگه دارم! (چون کلاس، خانه دوم دانش آموز هست)


3-هر دانش آموزی دیر آمد،  سر کلاس راهش دادم! (چون میدانستم اگر 10 دقیقه هم به کلاس بیاید؛ یعنی احساس مسئولیت نسبت به کارش)


4- هیچگاه بیشتر از دو بار حرفم را تکرار نکردم. (چون اینقدر جذاب درس میدادم 

که هیچکس نگفت بار سوم تکرار کن)


5- هیچگاه 90 دقیقه درس ندادم! (چون میدانستم کشش دانش آموز متوسط و کم هوش و باهوش با هم فرق دارد)

 

6- هیچگاه تکلیف پولی برای کسی مشخص نکردم!

(چون میدانستم ممکن است بچه ای مستضعف باشد یا یتیم..) 


7- هیچگاه دانش آموزی درب دفتر نفرستادم.

(چون میدانستم درب دفتر ایستادن یعنی شکستن غرور)                                                                                                                         


8- هیچگاه تنبیه تکی نکردم

و گروهی تنبیه کردم! (چون میدانستم تنبیه گروهی جنبه سر گرمی هست ولی تنبیه تکی غرور را میشکند)


 9- همیشه هر دانش آموزی را آوردم پای تخته، بلد بود.

(چون میدانستم که کجا گیر میکند نمیپرسیدم! )


یاد و نامش گرامی